let me recite what history teaches. history teaches.

door johan velter

Dat deze wereld, toch ook onze wereld, ten einde loopt en misschien wel ten onder mag gaan.

Daar, op het Taksimplein wordt voor vrijheid gestreden, men wil op een menswaardige, dus volwassen, manier leven en met elkaar omgaan. Men ageert tegen de bruutheid van de macht, tegen het gebrul van het laarzenbarbarendom. Het gaat niet om jonge mensen die alcohol willen drinken of hun leven willen verbrassen, dat is wat de macht altijd en overal van oppositie zegt, het gaat om een poging decent te leven. Lees Orhan Pamuk.

Hier wordt het getolereerd dat de godsdienst, die haaks staat op de moderniteit, het openbaar domein beheerst en vernietigt. Hier worden zwakken gestimuleerd in hun dwaling en onderdrukking. Hier gebruikt men verdwaasden om de eigen macht te behouden. Hier worden agressievelingen gemanipuleerd om zo de portefeuille van politici te beschermen. Hier wordt het islamisme gesteund en dus de onderdrukking van vrouwen en kinderen, hier wordt het anti-intellectualisme gepropageerd door de machthebbers. Hier wordt een onderwijshervorming door de macht op maat van de aanvallers op het intellect, de humor en de cultuur gemaakt.

Daar wordt in het openbaar en in stilte gelezen. Daar is de stilte van/en het boek een wapen. Daar wil men leven zonder god, zonder imam, zonder verknechting. Daar wil men leven in de waarheid. Wat er op het Taksimplein gebeurt, is het tegenovergestelde van wat men ons hier tracht wijs te maken. Volgens de Belgische politiek zijn alle allochtonen godsdienstige dwazen, onderontwikkeld en behoeftig. Op het plein ziet men echter het omgekeerde, cultuur en intelligentie. Maar ook de breekbare vrijheid. De Belgische politiek bewapent de islam om deze mensen en hun beschaving te vermoorden.

Hier zoekt men de leugen op: de leugen van de mensonwaardige.

Hier wordt een nieuwe mens geboren: zij die de moraal van de onderklasse overneemt en die propageert, nee, die oplegt. Hier is men er trots op dat men geen cultuur, zelfs geen civilisatie heeft, en men heult mee met het recht van de sterkste. Hier heeft men geen mededogen met hen die geen kansen gehad hebben. Hier wil men dat mensen in hun kooi opgesloten blijven. Hier zegt men dat mensen geen geciviliseerd gedrag moeten hebben omdat ‘het een andere cultuur is’. Hier is de zogenaamde integratiepolitiek, het zogenaamde multiculturalisme een door en door reactionair, rechts (want vrijheidsvernietigend) en racistisch beleid. Hier wil men niet dat mensen zich omhoog werken.

Zo ook de dictators. Erdogan, de islamist, noemt de vrouwen die hun leven opeisen hoeren; de mannen verkrachters. Morsi, de moslimbroeder, ziet liever het levensbloed wegstromen dan de hand van een zogezegd onreine aan te nemen. Hier heult men mee met deze onderdrukkers en stelt men dit voor als progressief, links en leuk. Een ideoloog aanvaardt de feiten nooit als feiten.

In Gent werden in  juni 2013 op 1 week tijd twee vrouwen door Turkse mannen vermoord. Het geweld tussen allochtone koppels is een probleem, het stadsbestuur mag blijven herhalen dat er geen probleem is. Niet alleen het geweld is problematisch, ook de beschikbaarheid van vuurwapens is dat – volgens het stadsbestuur een niet-bestaand probleem.

‘Turkish Lady Gent’ is een organisatie van vrouwen die dit geweld wil doen stoppen, die opkomt voor het meest elementaire recht, de fysieke onschendbaarheid, van vrouwen. Een van de aangekaarte problemen is dat het geweld niet onderkend wordt door de overheid en dat deze welbewuste en misdadige politiek tot nog meer geweld leidt: vermits er niet gesanctioneerd wordt, geeft men de allochtone mannen de indruk dat alles toegelaten is, ‘bruinmannen hebben immers een andere cultuur’ – zegt de macht. Dit geldt niet alleen voor het geweld binnenshuis maar ook voor het crimineel gedrag buitenshuis. Een van de redenen waarom de straten van Gent een jungle geworden zijn. Wat is de oplossing volgens de Belgische politici? Dat deze vrouwen naar de imam lopen.

Tijdens de actie in Gent werd een minuut stilte gehouden. Stilte is een aanklacht tegen de barbaarsheid, tegen het geweld. Net zoals de decente burgers van het Taksimplein dat doen.

Niet alleen het geweld tussen koppels is een probleem, het is gevolg van een algemene agressiviteit. Het schelden, het spuwen, het arrogante parkeren, de vervuiling van het openbaar domein, het lawaai hebben alles te maken met een cultuur, een godsdienst, een weigering tot civilisatie, een gebrek aan opvoeding en onderwijs en, helaas slechts voor een klein deel, een economische situatie. Dit alles is agressie en geweld.

In ‘Meta’, een blad dat zogezegd de professionalisering en de expertise in de bibliotheekwereld ondersteunt en stimuleert, heeft Eva Simon een column gekregen. Een afdankertje. Daarin doet ze verslag van haar ‘stage’ in Marseille (ze zegt dat ze daar aan educatie doet). Het stukje is getiteld ‘Gorilla’s in de bib’ ( http://www.vvbad.be/meta/gorillas-de-bib ).

De titel duidt niet alleen het onderwerp maar ook het niveau aan. Een treffende illustratie van hoe de nieuwe mens er op uit is de oude te vermoorden. Ze houdt een pleidooi om de bibliotheekcultuur (en dus ook de bibliotheekwaarden) te vernietigen. Laat het lawaai binnenstormen zodat het recht van de sterkste kan gelden. Jaag de stilte buiten, vernietig de leescultuur, verbrand de boeken. Daarmee schaart Eva Simon zich achter de rug van de dictators Erdogan en Morsi en wil ze de praktijk van wat de nazi’s ook hier hebben gedaan herintroduceren. (Het nazisme is niet alleen een ordinaire rancune, het is de moraal van de onderklasse.) In Marseille volgt men een strikte politiek: de bibliotheek is een plaats waar men zich anders gedraagt dan bij iemand thuis. Eva Simon tracht grappig te zijn maar is dat niet. Haar stage bestaat in educatie. Zegt ze.

Voor haar is lawaai sfeer, is anti-cultuurgedrag leven. Voor de mensen op het Taksimplein echter, die in de dagdagelijkse realiteit van het geweld moeten leven, is stilte leven, is lawaai de stem van de brute onderdrukking.

Is dit standpunt uitzonderlijk?

Dit is het intellectueel niveau in de bibliotheekwereld; zie de reactie op: https://sfcdt.wordpress.com/2013/06/02/een-sprookje-van-bruno-vermeeren/

Ook Bruno Vermeeren is op studiereis (sic)  naar Marseille getrokken – ons kent ons, ons zorgt voor ons. Hij brengt verslag uit ( http://brver.blogspot.be/#!/2013/06/bibliotheken-in-marseille-centrum-vs.html ). Me dunkt dat je voor dergelijke ‘inzichten’ niet zo ver moest reizen.

Dit alles bevestigt dat het blad Meta niet verwijst naar metadata maar naar metafysica. Het beleid is ultrarechts, reactionair en mensvernietigend: het stimuleert het recht van de sterkste, het valt het verlichtingsdenken aan.

Het rationele en empirisch denken doet een poging om de armen te bevrijden van de tirannie van de domheid, de kooi van het gezin. Vanuit een elitair, zelfgenoegzaam en kleinburgerlijke attitude stimuleren de bonzen van het Vlaamse bibliotheekwezen het omgekeerde: men is blind voor de feiten. Vanuit de arrogantie van de eigendunk ziet men niet dat een hele generatie hier opgroeit zonder onderwijs, cultuur, inzicht en sociaal gevoel.

( De foto’s zijn te vinden op de weblog van George Henton – http://www.georgehenton.com/latest/the-taksim-square-book-club , Pierre Assouline noemde zijn stuk ‘Lire, c’est résister’, http://larepubliquedeslivres.com/place-taksim-lire-cest-resister/ )